STEFAN WILKANOWICZ (ur. w 1924 roku w Warszawie) z wykształcenia jest inżynierem mechanikiem i filozofem (temat pracy magisterskiej, obronionej na KUL-u: Emancypacja klasy robotniczej według poglądów Emmanuela Mouniera). Współzakładał KIK w Warszawie i Krakowie.
Z „Tygodnikiem Powszechnym”, podobnie jak ze Znakiem związany od 1997 r. W latach 1978–1994 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Znak”.
W latach 1972–1979 uczestniczył w obradach Duszpasterskiego Synodu Archidiecezji Krakowskiej, 1977–1988 był członkiem Papieskiej Rady ds. Świeckich, od 1993 roku jest członkiem Krajowej Rady Katolików Świeckich. Jest też wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, przewodniczącym Rady Międzynarodowego Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście, prezesem Fundacji Kultury Chrześcijańskiej „Znak”, redaktorem serwisu internetowego „Forum: Żydzi – Polacy – Chrześcijanie”.
Ceniony publicysta, autor preambuły do polskiej Konstytucji z 1997 roku. Wydał m.in. Dlaczego i jak wierzę (Znak, Kraków 1969, I wyd.), Chrześcijanin (wywiad-rzeka Tomasza Ponikły, Znak, Kraków 2009). Jego osobie poświęcona jest książka przygotowana pod red. Janusza Poniewierskiego Pamięćprzyszłości. Stefanowi Wilkanowiczowi na początek dziewiątej dekady (Znak, Kraków 2005). Mieszka w Krakowie.